Nje cast

Nje çast

Një çast,
vetëm një çast,
kohën kërkova t'a ndalja...

Një çast,
sikur një çast,
psherëtimat të mos ekzistonin...

Një çast,
Oh, vetëm një çast
buzëqeshjet fëmijrore të shihja...

Por,
ankthi,
hijen e vet mbolli,
habisë sime i buzeqeshte,
e krah per krah me kohën,
mbi fytyrat njerëzore
tmerrin ringjallte..

Një çast,
vetëm një çast
kohën kërkova ta ndalja.

Një çast,
të vetmin çast,
ankthit, krahët t'ia prisja
e ashtu,
pa trup, sy, duar e këmbë
në hapësirë, jetim, ta lija..

Vetëm për një çast
do doja të rishihja
rikthimin e buzëqeshjes
në ato fytyra,
të çiltra...