Sa çuditshëm priten rrugët e jetës,
pafajësisht, njerëzit verbohen..
Sa vrasje,
vrasje shpirtrash.
Sa intriga,
pjellë djallzore,
që nën hipokrizi, pandorizohen!..
Sa çuditshëm priten rrugët e jetës,
Pafajësisht, shpirtrat dashurohen..
Sa ëndrra,
ëndrra boshe.
Sa mëkate,
pjellë pasionesh,
që nën hënën e plotë, transformohen!..
Sa çuditshëm priten rrugët e jetës,
pafajësisht, lutjet drejtohen..
Sa kob,
kob i frikshëm.
Sa vrer,
pjellë zhgënjimesh,
që me dashuri, blatohen!..
e diel, 18 janar 2009
Abonohu te:
Postimet (Atom)