Qetësi nate

Qetësia e natës
me petkun e saj më vesh.
Dhe unë, Muzën e gjumit vras.

Me hapat e mi filloj të trazoj,
gjithçka në këtë qetësi.

Afrohem, e ndaloj pas trupit tënd
me duart e mia lëkurën ta përshkoj,
lehtë, qetë, ëmbël..
Mornicat vallëzojnë gjithandej,
një mori kokrrash
mbi lëkurën time bien,
dhe afshi mbi to lëshohet plot epsh.
Ti, shtrin përtokë ledhet e mia,
mbi vehten tënde më hedh
dhe zjarrin e ethshëm,
mbi buzët shkrumb, e djeg...